ଆସି ପହଞ୍ଚିଲି ତୋ ପ୍ରୀତି ପଥରେ ବିଧି ।
ତୋ କୃପା ଓ ମୋ ଅଜ୍ଞାନ୍ତ ସୁକୃତି ବଳରେ,
ତୋ ପ୍ରେମ ପାଇଲି ହରି ଜୀବନ କାଳରେ ।
ଅଦୃଶ୍ୟ କିନ୍ତୁ ଅଦ୍ଭୁତ ସେହି ଭକ୍ତି ପଥ,
ନିତ୍ୟ, ସନାତନ, ସ୍ଥିର ସଦା ଆଲୋକିତ।
ଦିବ୍ୟ, ଭବ୍ୟ ସ୍ଵପ୍ନିଳ ସେ ମାର୍ଗଟି ଅମୃତ,
ପାରିଜାତେ ସୁଶୋଭିତ, ଚନ୍ଦ୍ରାର୍କେ ପ୍ରଦୀପ୍ତ।
ନା ଚିନ୍ତା, ନା ଚିତା ଚିନ୍ତା, ନା ଦ୍ଵିଧା, ନା ଦ୍ଵନ୍ଦ,
ନା ଦୁଃଖ ନା ଶୋକ ସେଠି ପରମ ଆନନ୍ଦ।
ସିଦ୍ଧ, ସ୍ଵଛ, ସ୍ଵଛନ୍ଦ, ଶଂସିତ ଓ ଶାଶ୍ଵତ,
ନା ବାଧା, ନା ଦ୍ଵେଷ, କ୍ଲେସ ନାହିଁ ଶତ୍ରୁ ମିତ୍ର ।
ନା ଲୋଭ, ନା ମୋହ ନା ସେ ପଥ ମାୟାଧୀନ,
ମୁକ୍ତ ଓ ଆଶ୍ଵସ୍ତ ଯହିଁ ସଦା ଭକ୍ତ ମନ।
ଆଉ ନ ହୁଡିବି କୃଷ୍ଣ ସେ ପ୍ରୀତି ପଥରୁ,
ତୋତେ ଧ୍ୟାୟୀ ପାରିହେବି ଭବ ସାଗରରୁ।
No comments:
Post a Comment