କୃପା ବିନା ତୁମ ଗୁଣାବଳୀ କହି କି ହେବ।
କଳିତ ଲଳିତ ତୁମ ଅକଳିତ ଶୋଭାଶିରୀ,
କଳି କାଳ ବଶ ମନୁଷ୍ୟ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ହେ ମୁର ଅରି।
କବି କୋବିଦ ଚିତ୍ତକୁ ଅସରନ୍ତି କାମଧେନୁ
କଳା ଲୀଳା ବଖାଣକୁ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ।
କଜ୍ଜଳ ନିନ୍ଦିତ ଇନ୍ଦ୍ରନୀଳ ସୌମ୍ୟ କଳେବର,
କୃଷ୍ଣ ଘନେ ବିଦ୍ୟୁତ ପ୍ରବାହ କି ପୀତ ବାସ ତୋର।
କାନ୍ତି ମୁଖ ର ଶିଶିର ଧୌତ ସଦ୍ୟ ଇନ୍ଦିବର,
କ୍ରୀଡାରତ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଭ୍ରମର ସେ ଅଦ୍ଭୁତ ହସ ତୋର।
କୋଟି କାମଦେବ ବିଜେତା ତୋ ଇନ୍ଦୁନିଭାନନ,
କେହି ଗୋପିକାଚିତ୍ତଧାରୀକୁ ବଡ ଲୋଭ୍ୟମାନ।
କୃପା କଟାକ୍ଷପାତରେ କ୍ଷୟ ସର୍ବ ପାପ କଳ୍ମଷ,
ଚିତ୍ତ ଚରିତ୍ରରୁ ଦୁରିତ ସମସ୍ତ ପାର୍ଥିବ ଗୁଣ ଦୋଷ ।
କାକୁସ୍ଥ ପ୍ରଦୀପ୍ତ ମାତ୍ର ତୋ ଭକ୍ତ ଜନଙ୍କ ଦାସ,
କି କରି କରିପାରେ ତୋର ଅମିତ ଗୁଣ ବିନ୍ୟାସ ।
No comments:
Post a Comment