ଭାବ ମୋତି ବିରଳ,
ସେ ଧୀର କାଙ୍ଖିତ ପଥ
ନୁହେଁ ଏତେ ସରଳ।
ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଧନ୍ଦି ହୋଇ
ମାୟାର ବନ୍ଧନରେ,
ପାଇହେବ ଅବା କାହୁଁ,
ସେ ନନ୍ଦନନ୍ଦନରେ ।
ଦୂଷିତ ପାର୍ଥିବ ମୋହ
ହେଲେ ଚିତ୍ତୁ ବିୟୋଗ,
ସ୍ଵଚ୍ଛ ଚିତ୍ତେ ତୋର ହେବ,
ହରି ସହ ସଂଯୋଗ ।
ରଜ, ତମ ଗୁଣ ହେବେ
ଚରିତ୍ରରୁ ବାହାର,
ସାତ୍ତ୍ୱିକ ସ୍ଵଭାବେ ବିଜେ,
ହେବେ ନିଶ୍ଚେ ଈଶ୍ଵର ।
ସ୍ଵଛନ୍ଦ ସମର୍ପଣରେ
ସେ ନିକଟେ ତୋହର,
ସ୍ଥାପିତ ଅସ୍ଥାରେ ହରି
ତର୍କରେ ବହୁ ଦୂର ।
ନିରୀହ, ନିଷ୍କାମ ଯେହ୍ନେ
ବାଳୁତ ପିଲା ମନ,
ସେ ମନ ଦେଇ ପୂଜିଲେ
ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଜନାର୍ଦନ।
ଜନନୀ ଭଳି ପାଳିବୁ
ରଖି ସଦା ତା ମନ,
କରି କ୍ଲେଶ ସ୍ନେହଭରେ
ନ ଲୋଡି ପ୍ରତିଦାନ।
ସଭିଙ୍କ ଆତ୍ମାରେ ହରି
ଛବି ଯେବେ ଦେଖିବୁ,
ଜାଣ ତାଙ୍କୁ ଏ ଜୀବନେ
ନିକଟେ ତୁ ପାଇବୁ।
ହଟ କରି ଧରିଥିଲେ
ଦୃଢେ ତାର ପୟର,
ଉଦିତ ହୋଇବେ ଚିତ୍ତେ
ସେ ହଟିଆ ଠାକୁର।
ହେବ ଯେବେ ତୋ ହୃଦୟେ
ଭକ୍ତିଭାବ ଉଦୟ,
ନାଶ ହେବ ତୋ ମନରୁ
ଜରା, ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ।
No comments:
Post a Comment