ପ୍ରୀତିର ପରଶ ଲାଗେ ହୃଦରେ।
କର୍ଣେ ବାଜୁଥାଏ କୋକିଳ ଗୀତ,
କିପରି ଅଛି ମୋ ପରାଣମିତ ।
କେଉଁ ପର ଦେଶେ ରହିଛି ଯାଇଁ,
ମନ ମୋ ଅଝଟ ସଦା ତା ପାଇଁ।
ହୋଇ ଯାନ୍ତି ଯଦି ମୁଁ ଏକ ପକ୍ଷୀ,
ଏଇ ମୁହୁର୍ତେ ତାକୁ ଆସନ୍ତି ଦେଖି।
ପୁବେଇ ପବନ ମୁଁ ଏ ବେଳେ ହୋଇ,
ପ୍ରିୟାର ପଣତ କୁ ଆସନ୍ତି ଛୁଇଁ ।
କଳା ହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ହୋଇ ମୁଁ ଯାନ୍ତି,
ପ୍ରିୟତମାକୁ ମୋର ଭିଜାଇ ଦ୍ୟନ୍ତି।
ଗୋଲାପଟିଏ ଯେବେ ହୋଇ ମୁଁ ଥାନ୍ତି,
ପ୍ରିୟାର କବରୀରେ ଶୋଭା ପାଆନ୍ତି ।
ହୋଇ ଥାନ୍ତି ଯେବେ ମୁଁ ଏକ ଶାଢୀ,
ଧରି ରଖନ୍ତି ତାକୁ ସଦା ମୁଁ ଭିଡି ।
ମୁଁ ଯେବେ ହୋଇ ଯାନ୍ତି ଏକ ପଲଙ୍କ,
କୋଳେ ଧରନ୍ତି ତାକୁ ମୁଁ ରାତି ଯାକ ।
ନାୟିକା ପ୍ରିୟତମା ମୋ ପାଶେ ନାହିଁ,
ଏତେ ସପନ ପାଇଁ ରାତି ବା କାହିଁ?
No comments:
Post a Comment