Spontaneously expressed emotions in simple language,understandable to people of vast range in poems both for traditional and modern poetry readers in one hand and in the other humanitarian issues watch fully analysed and addressed avoiding to hurt emotions of people of any group,choice,cast & religion keeping in view the betterment of mankind are the soul of this blog.
Thursday, 27 June 2019
Wednesday, 26 June 2019
ସମୟ ନଦୀରେ
ଚିରସ୍ରୋତା ସମୟ ନଦୀରେ,
ମୁଁ ଏକ ତୁଚ୍ଛ ପତ୍ରଟିଏ,
ତାର ପ୍ରଖର ପ୍ରବାହରେ,
ଅସହାୟ ଭାସି ଭାସି ଯାଏ ।
କେମିତି ଓ କେବେ ବୁଡି ଯିବି,
ସେ କଥା ମୁଁ କିଛି ହିଁ ଜାଣିନି,
ଜାଣିଛି ବୁଡିବା ଧୃବ,
ତେଣୁ ମୁଁ ତା କେବେ ହିଁ ଭାଳେନି।
ମୁଁ କେବଳ ଭବିଚାଲେ,
ଏ ସ୍ରୋତେ ମୁଁ କେମିତି ଭାସିବି,
ଏତେ ଛୋଟ ଯାତ୍ରା ମଧ୍ୟେ,
କାହାର କି କାମେ ମୁଁ ଆସିବି।
ତୁଚ୍ଛ ଏଇ ଜୀବନଟି,
କି କରିଲେ ହୋଇବ ସାର୍ଥକ,
କିପରି ଭାସି ଚାଲିଲେ,
ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ମୋ ହୋଇବ ବିବେକ ।
କି କର୍ମ କଲେ ହୋଇବେ,
ତୁଷ୍ଟ ଦେବ ଦେବ ନାରାୟଣ,
କି କର୍ମ କଲେ ହେବନି,
ଧରାରେ ମୋ ପୁନରାଗମନ।
ମୁଁ ଏକ ତୁଚ୍ଛ ପତ୍ରଟିଏ,
ତାର ପ୍ରଖର ପ୍ରବାହରେ,
ଅସହାୟ ଭାସି ଭାସି ଯାଏ ।
କେମିତି ଓ କେବେ ବୁଡି ଯିବି,
ସେ କଥା ମୁଁ କିଛି ହିଁ ଜାଣିନି,
ଜାଣିଛି ବୁଡିବା ଧୃବ,
ତେଣୁ ମୁଁ ତା କେବେ ହିଁ ଭାଳେନି।
ମୁଁ କେବଳ ଭବିଚାଲେ,
ଏ ସ୍ରୋତେ ମୁଁ କେମିତି ଭାସିବି,
ଏତେ ଛୋଟ ଯାତ୍ରା ମଧ୍ୟେ,
କାହାର କି କାମେ ମୁଁ ଆସିବି।
ତୁଚ୍ଛ ଏଇ ଜୀବନଟି,
କି କରିଲେ ହୋଇବ ସାର୍ଥକ,
କିପରି ଭାସି ଚାଲିଲେ,
ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ମୋ ହୋଇବ ବିବେକ ।
କି କର୍ମ କଲେ ହୋଇବେ,
ତୁଷ୍ଟ ଦେବ ଦେବ ନାରାୟଣ,
କି କର୍ମ କଲେ ହେବନି,
ଧରାରେ ମୋ ପୁନରାଗମନ।
Tuesday, 25 June 2019
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା ୫
ଚୂତ ପାଦପର ଶାଖା ଉହାଡ଼ରୁ
କୋକିଳ ତୋଳିଛି ତାନ,
ଅଚ୍ୟୁତଙ୍କ ଦତ୍ତ କଳାକୁ ଶୁଣାଇ
କରୁଛି ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନ ।
କୃପାନିଧାନଙ୍କ କୃପାକୁ ଭକତ
କରେ ଅଚିରେ ସ୍ଵୀକାର,
ଉଣ୍ଡୁଥାଏ ସଦା ସୁଝିବାକୁ ଋଣ,
ଯଥା କ୍ଷମତା ତାହାର ।
ପକ୍ଷୀମାତାମାନେ ନୀଡର କ୍ରୋଡରୁ
ଶାବକଙ୍କୁ କରି ଆଗ,
ହୋଇ ଶ୍ରଦ୍ଧାଭର ଶାବକଙ୍କୁ ଦ୍ୟନ୍ତି
ହରି ଦର୍ଶନ ସୌଭାଗ୍ୟ।
ପ୍ରମୁଖ କାରକ ହରିଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର
ଜଗତର ମାତୃ ଜାତି,
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ କାରଣେ,
ସଦା ମାତେ ରହିଥାନ୍ତି ।
ନ ଦେଖି ନିଜକୁ ଗୋପ ପଥ ପରେ
ପ୍ରଦୀପ୍ତ ଚିତ୍ତ ବିଷର୍ଣ,
ହରିକୃପା ଅବା କାହୁଁ ପାଇଥାନ୍ତି
ମୁଁ ଯେ ପ୍ରାଣୀ ପାପାଚ୍ଛନ୍ନ।
ଯାହା ସେ ଦେଲେ ତା କର୍ମ ଫଳ ଥିଲା
ନ ଦେଲେ ନ ଥିଲା କର୍ମ,
ସନ୍ତୋଷ ତା ଠାରେ ସଦା ଭକ୍ତ ହୃଦ
ଏହି ଭକତିର ମର୍ମ ।
ଦେହଧାରୀ ପାଇଁ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ
ଶ୍ରୀହରିଙ୍କର ପୂଜନ,
ସାବ୍ୟସ୍ତ କରନ୍ତି ଗୋପରେ ସକଳ
ପ୍ରଣିଏଁ ଯେ ବିଦ୍ୟମାନ।
ମତି ଯେବେ ବୁଝେ ହରିଙ୍କ ସତ୍ୟକୁ
ସବୁ ଭାବ ହୁଏ ପଛ,
ଆତ୍ମା ଚାଲି ଯାଏ ହରିଭାବ ପଥେ,
ଜଗତକୁ ମଣି ତୁଚ୍ଛ ।
ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ... ଏହା ଭଗବତ ଉଲ୍ଲିଖିତ ତଥ୍ୟ ଯେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ସମସାମୟିକ ଗୋପରେ ବିଦ୍ୟମାନ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ସୁକୃତରୁ ହରିଙ୍କ ସମସାମୟିକ ଭାବେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ। ତେଣୁ ସେମାନେ ନିଜର ଓ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କର ଅବସ୍ଥିତି ପ୍ରତି ସଚେତନ ରହିବା ସ୍ଵାଭାବିକ।
କୋଇଲିଟିଏ ବୃକ୍ଷ ଡାଳରୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ବଂଶୀ ସ୍ଵନକୁ ଅଧିକ ଆକର୍ଷଣୀୟ କରିବାକୁ ସ୍ଵର ତୋଳି ଚାଲିଛି। ମାତା ପକ୍ଷୀମାନେ ବସା କ୍ରୋଡରୁ ଶାବକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଉଛନ୍ତି। ମାତାମାନେ ସର୍ବଦା ସନ୍ତାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କାମନା କରୁଥାନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ଇତର ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ, ଏହା ମାତା ପକ୍ଷୀମାନେ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରୁଛନ୍ତି। ହରି ଆରାଧନା ଯେ ଶରୀରଧାରୀ ଆତ୍ମା ମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ, ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ବୁଝୁଥିବା ଭଳି ମନେ ହେଉଛି ।
ସେହି ବୃକ୍ଷ, ବାନର ଓ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମୁଁ ନିଜର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ନ ଦେଖିପାରି ଦୁଖିତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏତଦ ସୌଭାଗ୍ୟ କେବଳ ପ୍ରଭୁ କୃପାରୁ ମିଳିଥାଏ ସିନା, ମୋ ଭଳି ପାପଚ୍ଛନ୍ନ ସେ କୃପା ବା କାହୁଁ ପାଇଥାନ୍ତା। ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ।
କୋକିଳ ତୋଳିଛି ତାନ,
ଅଚ୍ୟୁତଙ୍କ ଦତ୍ତ କଳାକୁ ଶୁଣାଇ
କରୁଛି ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନ ।
କୃପାନିଧାନଙ୍କ କୃପାକୁ ଭକତ
କରେ ଅଚିରେ ସ୍ଵୀକାର,
ଉଣ୍ଡୁଥାଏ ସଦା ସୁଝିବାକୁ ଋଣ,
ଯଥା କ୍ଷମତା ତାହାର ।
ପକ୍ଷୀମାତାମାନେ ନୀଡର କ୍ରୋଡରୁ
ଶାବକଙ୍କୁ କରି ଆଗ,
ହୋଇ ଶ୍ରଦ୍ଧାଭର ଶାବକଙ୍କୁ ଦ୍ୟନ୍ତି
ହରି ଦର୍ଶନ ସୌଭାଗ୍ୟ।
ପ୍ରମୁଖ କାରକ ହରିଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର
ଜଗତର ମାତୃ ଜାତି,
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ କାରଣେ,
ସଦା ମାତେ ରହିଥାନ୍ତି ।
ନ ଦେଖି ନିଜକୁ ଗୋପ ପଥ ପରେ
ପ୍ରଦୀପ୍ତ ଚିତ୍ତ ବିଷର୍ଣ,
ହରିକୃପା ଅବା କାହୁଁ ପାଇଥାନ୍ତି
ମୁଁ ଯେ ପ୍ରାଣୀ ପାପାଚ୍ଛନ୍ନ।
ଯାହା ସେ ଦେଲେ ତା କର୍ମ ଫଳ ଥିଲା
ନ ଦେଲେ ନ ଥିଲା କର୍ମ,
ସନ୍ତୋଷ ତା ଠାରେ ସଦା ଭକ୍ତ ହୃଦ
ଏହି ଭକତିର ମର୍ମ ।
ଦେହଧାରୀ ପାଇଁ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ
ଶ୍ରୀହରିଙ୍କର ପୂଜନ,
ସାବ୍ୟସ୍ତ କରନ୍ତି ଗୋପରେ ସକଳ
ପ୍ରଣିଏଁ ଯେ ବିଦ୍ୟମାନ।
ମତି ଯେବେ ବୁଝେ ହରିଙ୍କ ସତ୍ୟକୁ
ସବୁ ଭାବ ହୁଏ ପଛ,
ଆତ୍ମା ଚାଲି ଯାଏ ହରିଭାବ ପଥେ,
ଜଗତକୁ ମଣି ତୁଚ୍ଛ ।
ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ... ଏହା ଭଗବତ ଉଲ୍ଲିଖିତ ତଥ୍ୟ ଯେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ସମସାମୟିକ ଗୋପରେ ବିଦ୍ୟମାନ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ସୁକୃତରୁ ହରିଙ୍କ ସମସାମୟିକ ଭାବେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ। ତେଣୁ ସେମାନେ ନିଜର ଓ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କର ଅବସ୍ଥିତି ପ୍ରତି ସଚେତନ ରହିବା ସ୍ଵାଭାବିକ।
କୋଇଲିଟିଏ ବୃକ୍ଷ ଡାଳରୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ବଂଶୀ ସ୍ଵନକୁ ଅଧିକ ଆକର୍ଷଣୀୟ କରିବାକୁ ସ୍ଵର ତୋଳି ଚାଲିଛି। ମାତା ପକ୍ଷୀମାନେ ବସା କ୍ରୋଡରୁ ଶାବକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଉଛନ୍ତି। ମାତାମାନେ ସର୍ବଦା ସନ୍ତାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କାମନା କରୁଥାନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ଇତର ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ, ଏହା ମାତା ପକ୍ଷୀମାନେ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରୁଛନ୍ତି। ହରି ଆରାଧନା ଯେ ଶରୀରଧାରୀ ଆତ୍ମା ମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ, ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ବୁଝୁଥିବା ଭଳି ମନେ ହେଉଛି ।
ସେହି ବୃକ୍ଷ, ବାନର ଓ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମୁଁ ନିଜର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ନ ଦେଖିପାରି ଦୁଖିତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏତଦ ସୌଭାଗ୍ୟ କେବଳ ପ୍ରଭୁ କୃପାରୁ ମିଳିଥାଏ ସିନା, ମୋ ଭଳି ପାପଚ୍ଛନ୍ନ ସେ କୃପା ବା କାହୁଁ ପାଇଥାନ୍ତା। ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ।
Monday, 24 June 2019
ଭକ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ୟ
"କୁହ ପାର୍ଥ କି ଦେଖୁଛି ନୟନ ତୁମର,
କି ଚିନ୍ତାରେ ମଗ୍ନ ମତି କୁହ ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ।
କିପରି ଜିଣିବ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କ ସ୍ଵୟଂବର,
ତୁମଠାରେ ଦୃଷ୍ଟିବଦ୍ଧ କରିଛି ସଂସାର ।
ସ୍ଵୟଂବର ନୁହେଁ ଏହା ବିଶାଳ ସମର,
ଭବିଷ୍ୟତର କରିବ ରୂପ ରେଖା ସ୍ଥିର ।
ମହା ମହା ରଥି ଏଥି ବରିଛନ୍ତି ହାର,
ତେଣୁ ସୁଯୋଗ ଆସିଛି ସମ୍ମୁଖେ ତୋହର। "
ପଚାରିଲେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସଖା ଗିରିଧାର
ପରଖିବାକୁ ଧୀମତ୍ତା ବୀର ଫାଲ୍ଗୁନୀର।
ଧର୍ମର ରକ୍ଷକ ଖୋଜୁଥିଲେ ବୀରବର,
କାନ୍ଧଟିଏ ବୋହିବ ଯେ ପତାକା ଧର୍ମର।
ଭାରତ ଜିଣିବ ଯା'ର ଗାଣ୍ଡୀବ ଟଙ୍କାର,
ଏହି କି ସେ ବୀରବାହୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ନର ।
ବିଜୟୀ ଓ ପରାଜିତଙ୍କର ବ୍ୟବହାର,
ମଧ୍ୟରେ ରହିଛି ଯାହା ବିଶାଳ ଅନ୍ତର।
ଅସିଦ୍ଧି ଓ ସିଦ୍ଧି ମଧ୍ୟେ ସ୍ଥିତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଗାର,
ଜାଣିଛି କି କିପରି କରିବ ତାକୁ ପାର ।
ଅବା ଏ ମାମୁଲି ଯୋଦ୍ଧା ନୁହେଁ ଧୁରନ୍ଦର,
ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ କୃଷ୍ଣ ଯଦୁବୀର।
ଯୋଡ ହସ୍ତ ହେଲେ ପାର୍ଥ ହୋଇ ଶ୍ରଦ୍ଧାଭର,
"ହେ, କେଶବ, ଜଗଦୀଶ ପ୍ରିୟ ସଖା ମୋର।
ତୁମ ଆଜ୍ଞା ପାଳନଟି ଏକା ଧର୍ମ ମୋର
କର୍ମ ମୋର ଜିଣିବି ମୁଁ ଏହି ସ୍ଵୟଂବର।
ବିନ୍ଧିବି ମୀନର ନେତ୍ର ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ମୋର,
ତେଣୁ ଦେଖୁଛି କେବଳ ନୟନ ମୀନର।
ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ମୋ ଧ୍ୟାନ ହରି, ଫଳ କୃପା ତୋର,
ଶରଣ ଗଲି ରଖିବୁ ସମ୍ମାନ ମୋହର। "
"ତୁମେ ମୋର ଶକ୍ତି ତୁମେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପାର୍ଥର,
ତୁମେ ମୋ ଧୀମତ୍ତା, ତୁମେ ଗାଣ୍ଡୀବ ଟଙ୍କାର।
ତୁମେ ବାଣ, ତୁମେ ମୋର ଅକ୍ଷୟ ତୁଣୀର,
ଲକ୍ଷ୍ୟ ତୁମେ, ପଥ ତୁମେ,ପାଥେୟ ମୋହର।
ତୁମ ବିନା ସର୍ବ ଶୂନ୍ୟ, ସର୍ବ ଅନ୍ଧକାର,
ତୁମ ସହଯୋଗେ ମୁହିଁ ସିନା ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ।
ମତି ମୋର ମଗ୍ନ ସଦା ଥାଉ ତୋ ପୟର,
ତୁମେ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ସାଥେ କିବା ଚିନ୍ତା ମୋର।"
ଲକ୍ଷ୍ୟ ପରେ ଧ୍ୟାନ ଥାଉ ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରକାର,
ଭକତି ପଥରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଦ ହରିଙ୍କର ।
ଯେ ପଦ ଚିନ୍ତି ଭବରୁ ହୁଏ ପ୍ରାଣୀ ପାର,
ସେ କୈବଲ୍ୟ ପଦେ ମୋର ସହଶ୍ର ଜୁହାର।
କି ଚିନ୍ତାରେ ମଗ୍ନ ମତି କୁହ ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ।
କିପରି ଜିଣିବ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କ ସ୍ଵୟଂବର,
ତୁମଠାରେ ଦୃଷ୍ଟିବଦ୍ଧ କରିଛି ସଂସାର ।
ସ୍ଵୟଂବର ନୁହେଁ ଏହା ବିଶାଳ ସମର,
ଭବିଷ୍ୟତର କରିବ ରୂପ ରେଖା ସ୍ଥିର ।
ମହା ମହା ରଥି ଏଥି ବରିଛନ୍ତି ହାର,
ତେଣୁ ସୁଯୋଗ ଆସିଛି ସମ୍ମୁଖେ ତୋହର। "
ପଚାରିଲେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସଖା ଗିରିଧାର
ପରଖିବାକୁ ଧୀମତ୍ତା ବୀର ଫାଲ୍ଗୁନୀର।
ଧର୍ମର ରକ୍ଷକ ଖୋଜୁଥିଲେ ବୀରବର,
କାନ୍ଧଟିଏ ବୋହିବ ଯେ ପତାକା ଧର୍ମର।
ଭାରତ ଜିଣିବ ଯା'ର ଗାଣ୍ଡୀବ ଟଙ୍କାର,
ଏହି କି ସେ ବୀରବାହୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ନର ।
ବିଜୟୀ ଓ ପରାଜିତଙ୍କର ବ୍ୟବହାର,
ମଧ୍ୟରେ ରହିଛି ଯାହା ବିଶାଳ ଅନ୍ତର।
ଅସିଦ୍ଧି ଓ ସିଦ୍ଧି ମଧ୍ୟେ ସ୍ଥିତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଗାର,
ଜାଣିଛି କି କିପରି କରିବ ତାକୁ ପାର ।
ଅବା ଏ ମାମୁଲି ଯୋଦ୍ଧା ନୁହେଁ ଧୁରନ୍ଦର,
ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ କୃଷ୍ଣ ଯଦୁବୀର।
ଯୋଡ ହସ୍ତ ହେଲେ ପାର୍ଥ ହୋଇ ଶ୍ରଦ୍ଧାଭର,
"ହେ, କେଶବ, ଜଗଦୀଶ ପ୍ରିୟ ସଖା ମୋର।
ତୁମ ଆଜ୍ଞା ପାଳନଟି ଏକା ଧର୍ମ ମୋର
କର୍ମ ମୋର ଜିଣିବି ମୁଁ ଏହି ସ୍ଵୟଂବର।
ବିନ୍ଧିବି ମୀନର ନେତ୍ର ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ମୋର,
ତେଣୁ ଦେଖୁଛି କେବଳ ନୟନ ମୀନର।
ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ମୋ ଧ୍ୟାନ ହରି, ଫଳ କୃପା ତୋର,
ଶରଣ ଗଲି ରଖିବୁ ସମ୍ମାନ ମୋହର। "
"ତୁମେ ମୋର ଶକ୍ତି ତୁମେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପାର୍ଥର,
ତୁମେ ମୋ ଧୀମତ୍ତା, ତୁମେ ଗାଣ୍ଡୀବ ଟଙ୍କାର।
ତୁମେ ବାଣ, ତୁମେ ମୋର ଅକ୍ଷୟ ତୁଣୀର,
ଲକ୍ଷ୍ୟ ତୁମେ, ପଥ ତୁମେ,ପାଥେୟ ମୋହର।
ତୁମ ବିନା ସର୍ବ ଶୂନ୍ୟ, ସର୍ବ ଅନ୍ଧକାର,
ତୁମ ସହଯୋଗେ ମୁହିଁ ସିନା ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ।
ମତି ମୋର ମଗ୍ନ ସଦା ଥାଉ ତୋ ପୟର,
ତୁମେ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ସାଥେ କିବା ଚିନ୍ତା ମୋର।"
ଲକ୍ଷ୍ୟ ପରେ ଧ୍ୟାନ ଥାଉ ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରକାର,
ଭକତି ପଥରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଦ ହରିଙ୍କର ।
ଯେ ପଦ ଚିନ୍ତି ଭବରୁ ହୁଏ ପ୍ରାଣୀ ପାର,
ସେ କୈବଲ୍ୟ ପଦେ ମୋର ସହଶ୍ର ଜୁହାର।
ଏକ ଭିନ୍ନ ସ୍ଵାଦର କବିତା
କାଠ ଖଣ୍ଡେ ଜଳିବାର ଦେଖି,
ମନ ମୋର ହେଲା ଟିକେ ଦୁଃଖି
ମୁଁ ବି ତ ଦିନେ ଏହି କାଠ ପରି
ଜଳି ଯିବି, ଯେବେ ଯିବି ମରି ।
ତେବେ କିସ ପାଇଁ ଏତେ ମାନ,
ଏତେ ଅଭିମାନ, ମନ ପାପାଚ୍ଛନ୍ନ,
କଣ ପାଇଁ ମିଛ ଖଚ, ଶତ୍ରୁତା, ମିତ୍ରତା
ଖଳ ବୁଦ୍ଧି, ଲୁଚାଲୁଚି,ଛଳପୂର୍ଣ କଥା।
କାହିଁ ଅବା ଏତେ ମୋହ ମାୟା,
କି ପଛରେ ମନ ହୁଏ ବାୟା,
ଯେବେ ସବୁ ଦିନେ ଜଳି ଯିବ,
ଯେବେ ଏହା ହିଁ ମୋ ଭବିତବ୍ୟ।
ମନ ମୋର ହେଲା ଟିକେ ଦୁଃଖି
ମୁଁ ବି ତ ଦିନେ ଏହି କାଠ ପରି
ଜଳି ଯିବି, ଯେବେ ଯିବି ମରି ।
ତେବେ କିସ ପାଇଁ ଏତେ ମାନ,
ଏତେ ଅଭିମାନ, ମନ ପାପାଚ୍ଛନ୍ନ,
କଣ ପାଇଁ ମିଛ ଖଚ, ଶତ୍ରୁତା, ମିତ୍ରତା
ଖଳ ବୁଦ୍ଧି, ଲୁଚାଲୁଚି,ଛଳପୂର୍ଣ କଥା।
କାହିଁ ଅବା ଏତେ ମୋହ ମାୟା,
କି ପଛରେ ମନ ହୁଏ ବାୟା,
ଯେବେ ସବୁ ଦିନେ ଜଳି ଯିବ,
ଯେବେ ଏହା ହିଁ ମୋ ଭବିତବ୍ୟ।
Saturday, 22 June 2019
ମା' ତାରିଣୀ
ମାଆ ମୋ ଜଗତଜନନୀ,
ସ୍ନେହମୟୀ ଘଟଗାଁ ତାରିଣୀ,
ତୋ ଡାକଟି ଆଶୀର୍ବାଦ,
ପାଇ ଗଲି କୃତକୃତ୍ୟ ହୋଇ।
ମମତା ବୋଳା ତୋ ଡାକ,
ମୋ କର୍ଣରେ ଢାଳି ଦେଲା ମଧୁ,
ତୁରିତେ ଧାଇଁ ଅଇଲି,
ତୋତେ ଟିକେ ଦେଖିବାର ପାଇଁ।
ଜାଣିଥିଲି ମାଆ ତୋର,
ନଡ଼ିଆରେ ବହୁତ ଶରଧା,
ତୋଳି ଆଣିଲି ଗଛରୁ,
ତୋ ଛାମୁଁରେ ଭେଟି ଦେବା ପାଇଁ।
ଏ ଜୀବନ ତୋ ସ୍ନେହର,
ଛାୟା ତଳେ ଆନନ୍ଦେ କଟୁଛି,
ଦୁଃଖ, କଷ୍ଟ ରିପୁଙ୍କର,
ଏଠି କିଛି ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ ନାହିଁ ।
ସବୁ ତ ଦେଇଛୁ ମାଆ,
ଆଉ କିଛି ମୋର ଲୋଡା ନାହିଁ,
ଛୁଇଁବି ଟିକେ ତୋ ପଦ,
ଯିବି ଏଠୁ ତୋ ଆଶିଷ ନେଇ।
ଦେଖୁ ଥିବୁ ମୋତେ ସଦା,
ଭୁଲ କଲେ କରିବୁ ଆକଟ,
ଦଣ୍ଡ ଦେବୁ ଇଚ୍ଛା ମତ,
ରଖିଥିବୁ ହୃଦରେ ଲଗାଇ।
ମା' ଲୋ, ତୋର ସେ ସୁନାର ଆଖି ଦୁଇଟି ସବୁ ସମୟରେ ମୋ ଉପରେ ଥାଉ। ଜୟ ମା ତାରିଣୀ ।
Copyrights 2015.
ସ୍ନେହମୟୀ ଘଟଗାଁ ତାରିଣୀ,
ତୋ ଡାକଟି ଆଶୀର୍ବାଦ,
ପାଇ ଗଲି କୃତକୃତ୍ୟ ହୋଇ।
ମମତା ବୋଳା ତୋ ଡାକ,
ମୋ କର୍ଣରେ ଢାଳି ଦେଲା ମଧୁ,
ତୁରିତେ ଧାଇଁ ଅଇଲି,
ତୋତେ ଟିକେ ଦେଖିବାର ପାଇଁ।
ଜାଣିଥିଲି ମାଆ ତୋର,
ନଡ଼ିଆରେ ବହୁତ ଶରଧା,
ତୋଳି ଆଣିଲି ଗଛରୁ,
ତୋ ଛାମୁଁରେ ଭେଟି ଦେବା ପାଇଁ।
ଏ ଜୀବନ ତୋ ସ୍ନେହର,
ଛାୟା ତଳେ ଆନନ୍ଦେ କଟୁଛି,
ଦୁଃଖ, କଷ୍ଟ ରିପୁଙ୍କର,
ଏଠି କିଛି ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ ନାହିଁ ।
ସବୁ ତ ଦେଇଛୁ ମାଆ,
ଆଉ କିଛି ମୋର ଲୋଡା ନାହିଁ,
ଛୁଇଁବି ଟିକେ ତୋ ପଦ,
ଯିବି ଏଠୁ ତୋ ଆଶିଷ ନେଇ।
ଦେଖୁ ଥିବୁ ମୋତେ ସଦା,
ଭୁଲ କଲେ କରିବୁ ଆକଟ,
ଦଣ୍ଡ ଦେବୁ ଇଚ୍ଛା ମତ,
ରଖିଥିବୁ ହୃଦରେ ଲଗାଇ।
ମା' ଲୋ, ତୋର ସେ ସୁନାର ଆଖି ଦୁଇଟି ସବୁ ସମୟରେ ମୋ ଉପରେ ଥାଉ। ଜୟ ମା ତାରିଣୀ ।
Copyrights 2015.
Monday, 17 June 2019
ମନ କରି ବୃନ୍ଦାବନ
ସ୍ଵଚ୍ଛ, ସ୍ଥିର ଜଳ ବକ୍ଷେ,
ଜହ୍ନ ଛବି ହୁଏ ପ୍ରତିଫଳିତ,
ଅସ୍ଥିର, ଗୋଳିଆ ଜଳେ,
ଆସେ ସିନା ତା ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଚିତ୍ର,
ଶୁଦ୍ଧ ପୂତ ଦୃଦାମ୍ବୁଜେ
ହୋଇଥାନ୍ତି ମାଧବ ଉଦିତ।
ଯଶୋଦା ବାନ୍ଧିଲେ ତାଙ୍କୁ,
ମାତୃ ପଣେ ହୋଇ ଗର୍ବୋନ୍ମତ୍ତ,
ଛୋଟ ପଡିଲା ଦଉଡି,
କଲେ ଯେତେ ବାର ମାତା ଯତ୍ନ,
ବାନ୍ଧିହେଲେ ଛାଏଁ ଛାଏଁ
ହାରି ଯେବେ ଯୋଡି ଦେଲେ ହାତ।
ମନ କରି ବୃନ୍ଦାବନ,
ହରି ମୂର୍ତି କରିଲେ ସ୍ଥାପନ,
ହୃଦ ଗତେ ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ,
ନିଷ୍କାମରେ କରିଲେ ଅର୍ପଣ,
ଆସିବେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ପାଶେ,
କୃପାସିନ୍ଦୁ କମଳଲୋଚନ ।
ହେବ ଚିତ୍ତ ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ,
ଜୀବନକୁ ମିଳିଯିବ ପଥ,
ହଟିବ ଅଜ୍ଞାନ ଅମା,
ପୂର୍ଣ ହେବ ତୁମ ମନୋରଥ,
ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ତାଙ୍କ ସ୍ନେହ,
ଜନମ ତୋ ହୋଇବ କୃତାର୍ଥ ।
ଜହ୍ନ ଛବି ହୁଏ ପ୍ରତିଫଳିତ,
ଅସ୍ଥିର, ଗୋଳିଆ ଜଳେ,
ଆସେ ସିନା ତା ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଚିତ୍ର,
ଶୁଦ୍ଧ ପୂତ ଦୃଦାମ୍ବୁଜେ
ହୋଇଥାନ୍ତି ମାଧବ ଉଦିତ।
ଯଶୋଦା ବାନ୍ଧିଲେ ତାଙ୍କୁ,
ମାତୃ ପଣେ ହୋଇ ଗର୍ବୋନ୍ମତ୍ତ,
ଛୋଟ ପଡିଲା ଦଉଡି,
କଲେ ଯେତେ ବାର ମାତା ଯତ୍ନ,
ବାନ୍ଧିହେଲେ ଛାଏଁ ଛାଏଁ
ହାରି ଯେବେ ଯୋଡି ଦେଲେ ହାତ।
ମନ କରି ବୃନ୍ଦାବନ,
ହରି ମୂର୍ତି କରିଲେ ସ୍ଥାପନ,
ହୃଦ ଗତେ ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ,
ନିଷ୍କାମରେ କରିଲେ ଅର୍ପଣ,
ଆସିବେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ପାଶେ,
କୃପାସିନ୍ଦୁ କମଳଲୋଚନ ।
ହେବ ଚିତ୍ତ ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ,
ଜୀବନକୁ ମିଳିଯିବ ପଥ,
ହଟିବ ଅଜ୍ଞାନ ଅମା,
ପୂର୍ଣ ହେବ ତୁମ ମନୋରଥ,
ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ତାଙ୍କ ସ୍ନେହ,
ଜନମ ତୋ ହୋଇବ କୃତାର୍ଥ ।
ତୁମ ଭାବ ତୁମେ ଜାଣ
ଭିଜାଇ ପାରେନା ଆଖି,
ଏ ସଂସାର ରୁକ୍ଷ ଆଚରଣ,
ହୁଏନା ମୁଁ ତିଳେ ଦୁଃଖି,
ଆସେ ଯେବେ ଜୀବନେ ଦୁର୍ଦିନ।
ବୋହିଯାଏ ନଦୀ ହୋଇ,
ସେତେବେଳେ ଏ ଦୁଇ ନୟନ,
ଆସ ଯେବେ ତୁମେ ସାଇଁ,
ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ମୋ ବିଦଗ୍ଧ ମନ।
ଏକ ସ୍ଥଳେ ଦୃଢ ମନ,
ଆନ ସ୍ଥଳେ କି ପାଇଁ ନରମ,
ଜାଣିନି ମୋ ବଦ୍ଧ ଜ୍ଞାନ,
ଏ କି ତୁମ ପ୍ରୀତିର ଧରମ?
ଜାଣେନା ମୁଁ ନାରାୟଣ,
ତୁମେ କଣ ମୋତେ ଭଲପାଅ?
ତୁମ ଭାବ ତୁମେ ଜାଣ,
ମୁଁ ଜାଣିମି କେଉଁ ପରି କୁହ ?
ଏ ସଂସାର ରୁକ୍ଷ ଆଚରଣ,
ହୁଏନା ମୁଁ ତିଳେ ଦୁଃଖି,
ଆସେ ଯେବେ ଜୀବନେ ଦୁର୍ଦିନ।
ବୋହିଯାଏ ନଦୀ ହୋଇ,
ସେତେବେଳେ ଏ ଦୁଇ ନୟନ,
ଆସ ଯେବେ ତୁମେ ସାଇଁ,
ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ମୋ ବିଦଗ୍ଧ ମନ।
ଏକ ସ୍ଥଳେ ଦୃଢ ମନ,
ଆନ ସ୍ଥଳେ କି ପାଇଁ ନରମ,
ଜାଣିନି ମୋ ବଦ୍ଧ ଜ୍ଞାନ,
ଏ କି ତୁମ ପ୍ରୀତିର ଧରମ?
ଜାଣେନା ମୁଁ ନାରାୟଣ,
ତୁମେ କଣ ମୋତେ ଭଲପାଅ?
ତୁମ ଭାବ ତୁମେ ଜାଣ,
ମୁଁ ଜାଣିମି କେଉଁ ପରି କୁହ ?
Deva Snana Purnima 2
Deva Snana Purnima 2
Of the blue foams you emerged in the form of a
timber,
Viswakarma, the artisan of the
paradise sculpted your figure.
As Jagannath, Balabhadra, Subhdra
and Sudarshana you descend on the soil,
To protect the virtuous and punish
the sinful.
King Indradyumna, your great
devotee did a favor to this nation,
Enshrined you with great honor,
passion and devotion.
To commemorate your arrival with
your brother and sister,
He began the Snana Yatra on the
holy day of your appearance on the shore.
The servitors carry you from the Ratnavedi to the
Snana Mandap in a grand procession.
The master of the universe adorn Snana Mandap, the
bathing stage,
Bestowing tactile, visual, audible pleasure to his
devotees.
It looks like you alight in the form of a dark
cloud on the earth,
To relieve your believers from the torments of the
summer warmth.
And bring along the sun and the moon to deliver a
message to the crowd,
That you are the source of their prosperity and
the key of the peace of their minds.
Your colors also symbolize the three races;
Negroids, Europeans and Mongoloiads
Justifying your name, “Jagannath”, “lord of the universe”
master of the mankind
Your black color and half-craved body give us a
message,
That no matter how one looks like, the world
worship one’s deeds and qualities.
Your ever open deep eyes reminds us of the truth that,
Nothing can be hidden from you, so we should be
good in our conduct.
Your ever spread out arms invites us to come to
your shade,
Whenever we get disillusionment from this unreal
and transitory world.
JAI JAGANNATH.
DEVA SNANA PURNIMA
According to Scanda Purana, king Indradyumna arranged this Snana Yatra for the first time on the
Purnima(full moon day) of the Hindu month of Jyestha when the wooden idols of
Lord Jagannatha, Goddess Subhadra and Lord Balabhadra were installed in the
Jagannath temple Puri (Orissa state of India). On every Jyestha Purnima which
is known as Deva Snana Purnima Snana Yatra (the bathing festival) is celebrated
to commemorate the appearance of Lord Jagannath in Puri.
The idols of Lord Jagannatha, Goddess Subhadra, Lord Balabhadra
and Sudarshana (the weapon of Lord Jagannatha) are carried out from the
Garbhagriha (Sanctum sanctorum, where the deities are regularly worshiped) to
the Snana Mandap (bathing stage). Here the deities are bathed after a few
rituals by the Daitapatis with the 108 pitchers waters taken from the northern
well situated in the premises near the Sitala temple. The deities are then
dressed in Sadavesha (simple dress up). Bhogalagi, the daily food offerings is
done here in public viewing on the Snana Mandap. In the evening, the deities
take Gajavesha, decorated with elephant headgear representing Lord Ganesha.
Traditionally Raghaba Das Matha provides the attires of Lord Jagannatha and his
sister Goddess Subhadra. The Gopal Tirtha Matha provides attires of Lord Balabhadra
and Lord Sudarshana. Ornamental pieces resembling the head, tusks, ears, eyes
and trunk of an elephant are prepared using velvet and silk fabrics natural
thermocol and processed skins of banana trunk. Devotees come to see with a
believe that this viewing would cleanse them of all of their sins.
After the Snana Yatra the Gods suffer from fever and are
kept in a sickroom to get well in privacy under the care of the Raja Vaidya (the
royal doctor). During this period of fifteen days, known as Anasara, the lords
do not appear before the devotees; hence, three Pata Chitras (paintings of the
deities) are kept for the public viewing in the temple. The gods and goddesses
recover in fifteen days with the ayurvedic medication (Pnachana) administered
by the Raja Vaidya and resume their public appearance. This goes on to affirm
that even gods and goddesses in their incarnation on the earth go through the
regular ailments and orders of life.
During the Anasara period, the devotees move towards Alarnath
Mndir in Brahmagiri with a belief that lord Jagannath manifests as Alarnath in this period.
The legendary Rath Yatra (Car festival) of Puri takes place
after the completion of this Anasara period.
Hence, this Snana Yatra is a preliminary function of the Rath Yatra.
JAI JAGANNATH.
Saturday, 15 June 2019
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା ୪
ଗୋକୁଳ ପଥ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ବୃକ୍ଷେ ଥିଲେ ଯେ ବାନର,
ଅପଲକ ଦେଖୁଥିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ହୋଇ ସ୍ଥିର ।
ହୃଦଗତେ ଭାବୁଥିଲେ ଦେଖି ସେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ରୂପ,
ଦୃଷ୍ଟି ପଥାରୂଢ ଏ କି ସତେ ଅଯୋଧ୍ୟା ଅଧିପ ।
ଏ କି ସେହି ରଘୁବର ଶ୍ରୀରାମ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ,
ଠାଣି, ଚାହାଣି ଏହାଙ୍କ ନିଶ୍ଚିତ ତାହାଙ୍କ ସମ ।
ଚନ୍ଦ୍ର ସମ ଏ ଶୀତଳ, ରବି ସମ ତେଜୀୟାନ
ଝଟକୁଛି ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଭା ନିଶ୍ଚେ ଏ ରଘୁ ନନ୍ଦନ ।
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରୂପେ ହନୁ ଦେଖିଲେ ସେ ସୀତାପତି,
ଆଚରଣେ ପରିଦୃଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା ତାଙ୍କ ମତି।
ସ୍ଵଭାବର ଅନୁରୂପେ ଭାଙ୍ଗି ତରୁଙ୍କର ଡାଳ,
ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲେ ଖୁସି ବାନର ସକଳ।
ଶାଖାମାନ ଭାଙ୍ଗି ଭାଙ୍ଗି ଧେନୁଙ୍କୁ ଦେଲେ ଭୋଜନ,
ଡାଳୁ ଡାଳ ଡେଇଁ କଲେ ଗୋଷ୍ଠର ଅନୁଧାବନ।
ସର୍ବଦା ପରୋପକାରୀ, ବିନୟୀ ଭକତ ହୃଦ,
ହନୁ ରୂପେ ଥାଇଁ ସୁଦ୍ଧା ସେ ଥିଲେ ଭକତ ବୃନ୍ଦ।
ଲବଣୀ ମୋହରେ କଲେ ହରିଙ୍କ ଅନୁଗମନ,
ଅବା ହରି ନିକଟତା ପାଇଁ ବ୍ୟଗ୍ର ହନୁ ମନ।
କଳି କି ପାରେ କେହି ହରି ଭାବ ଗଭୀରତା,
ମୋ ସମ ମୂଢ କି ଜାଣେ ଭକତଙ୍କ ମହାନତା ।
ସେ ହନୁ ଯେ ଦେଖୁଥିଲେ ସାକ୍ଷାତେ ମନମୋହନ,
ତାଙ୍କ ସେ ଜୀବନ ଠାରୁ ତୁଚ୍ଛ ମୋ ମାନବ ଜନ୍ମ,
ସେ ଆତ୍ମାଏଁ କରିଥିବେ ନିଶ୍ଚିତ ଅମିତ ପୂଣ୍ୟ,
ଯେଣୁ ଗୋପେ ହୋଇ ଜାତ କଲେ ଶ୍ରୀହରି ଦର୍ଶନ।
ବୃନ୍ଦାବନ ପଥ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଥିବା ବୃକ୍ଷ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ବାନର ମାନେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଅପଲକ ଦେଖି ଚାଲୁଛନ୍ତି, ହୁଏତ ସେମାନେ ନିଜ ଅନ୍ତଦୃଷ୍ଟିରେ ସେମାନଙ୍କ ଚିର ଆରାଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ରୂପକୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି। ଅଚାନକ ନିଜ ପ୍ରକୃତି ଅନୁସାରେ ବୃକ୍ଷର ଡାଳମାନଙ୍କୁ ଭାଙ୍ଗି ନିଜର ଆନନ୍ଦ ଓ ସନ୍ତୁଷ୍ଟିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟବହାରରେ ହେଉଥିବା ପରିବର୍ତନକୁ ଦେଖିଲେ ମନେହୁଏ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରୂପରେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ସୀତାପତିଙ୍କର ପ୍ରତିଫଳନ ଦେଖି ପାରୁଛନ୍ତି । ଗଛର ଛୋଟ ଛୋଟ ଶାଖାମାନ ଭାଙ୍ଗି ଧେନୁମାନଙ୍କୁ ଭୋଜନ ଉପଲବ୍ଧ କରାଉଥିବା ସମୟରେ ଗୋଷ୍ଠର ଅନୁଧାବନ କରୁଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚିନ୍ତଭାବରେ କୁହାଯାଇ ପାରେ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ହାତରୁ ଗୋପପୁରର ସୁମିଷ୍ଟ ଲବଣୀ ଖାଇବାର ଲୋଭ ସେମାନଙ୍କୁ ଗୋଷ୍ଠକୁ ଅନୁଧାବନ କରିବାକୁ ପ୍ରେରିତ କରୁଛି। ନିମ୍ନ ଯୋନିରେ ଜାତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ପୂଣ୍ୟ ଦର୍ଶନ ସୌଭାଗ୍ୟ ଯାହା ସେହି ବନରମାନେ ପାଉଥିଲେ ତା ପାଇଁ ସେମାନେ କେତେ ପୂଣ୍ୟ ସତରେ କରି ନ ଥିବେ?
ଶ୍ରୀହରି ସମସ୍ତ ପାଠକଗଣଙ୍କୁ ନିଜ କୃପାରେ ରଖନ୍ତୁ । ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ।
ଅପଲକ ଦେଖୁଥିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ହୋଇ ସ୍ଥିର ।
ହୃଦଗତେ ଭାବୁଥିଲେ ଦେଖି ସେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ରୂପ,
ଦୃଷ୍ଟି ପଥାରୂଢ ଏ କି ସତେ ଅଯୋଧ୍ୟା ଅଧିପ ।
ଏ କି ସେହି ରଘୁବର ଶ୍ରୀରାମ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ,
ଠାଣି, ଚାହାଣି ଏହାଙ୍କ ନିଶ୍ଚିତ ତାହାଙ୍କ ସମ ।
ଚନ୍ଦ୍ର ସମ ଏ ଶୀତଳ, ରବି ସମ ତେଜୀୟାନ
ଝଟକୁଛି ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଭା ନିଶ୍ଚେ ଏ ରଘୁ ନନ୍ଦନ ।
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରୂପେ ହନୁ ଦେଖିଲେ ସେ ସୀତାପତି,
ଆଚରଣେ ପରିଦୃଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା ତାଙ୍କ ମତି।
ସ୍ଵଭାବର ଅନୁରୂପେ ଭାଙ୍ଗି ତରୁଙ୍କର ଡାଳ,
ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲେ ଖୁସି ବାନର ସକଳ।
ଶାଖାମାନ ଭାଙ୍ଗି ଭାଙ୍ଗି ଧେନୁଙ୍କୁ ଦେଲେ ଭୋଜନ,
ଡାଳୁ ଡାଳ ଡେଇଁ କଲେ ଗୋଷ୍ଠର ଅନୁଧାବନ।
ସର୍ବଦା ପରୋପକାରୀ, ବିନୟୀ ଭକତ ହୃଦ,
ହନୁ ରୂପେ ଥାଇଁ ସୁଦ୍ଧା ସେ ଥିଲେ ଭକତ ବୃନ୍ଦ।
ଲବଣୀ ମୋହରେ କଲେ ହରିଙ୍କ ଅନୁଗମନ,
ଅବା ହରି ନିକଟତା ପାଇଁ ବ୍ୟଗ୍ର ହନୁ ମନ।
କଳି କି ପାରେ କେହି ହରି ଭାବ ଗଭୀରତା,
ମୋ ସମ ମୂଢ କି ଜାଣେ ଭକତଙ୍କ ମହାନତା ।
ସେ ହନୁ ଯେ ଦେଖୁଥିଲେ ସାକ୍ଷାତେ ମନମୋହନ,
ତାଙ୍କ ସେ ଜୀବନ ଠାରୁ ତୁଚ୍ଛ ମୋ ମାନବ ଜନ୍ମ,
ସେ ଆତ୍ମାଏଁ କରିଥିବେ ନିଶ୍ଚିତ ଅମିତ ପୂଣ୍ୟ,
ଯେଣୁ ଗୋପେ ହୋଇ ଜାତ କଲେ ଶ୍ରୀହରି ଦର୍ଶନ।
ବୃନ୍ଦାବନ ପଥ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଥିବା ବୃକ୍ଷ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ବାନର ମାନେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଅପଲକ ଦେଖି ଚାଲୁଛନ୍ତି, ହୁଏତ ସେମାନେ ନିଜ ଅନ୍ତଦୃଷ୍ଟିରେ ସେମାନଙ୍କ ଚିର ଆରାଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ରୂପକୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି। ଅଚାନକ ନିଜ ପ୍ରକୃତି ଅନୁସାରେ ବୃକ୍ଷର ଡାଳମାନଙ୍କୁ ଭାଙ୍ଗି ନିଜର ଆନନ୍ଦ ଓ ସନ୍ତୁଷ୍ଟିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟବହାରରେ ହେଉଥିବା ପରିବର୍ତନକୁ ଦେଖିଲେ ମନେହୁଏ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରୂପରେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ସୀତାପତିଙ୍କର ପ୍ରତିଫଳନ ଦେଖି ପାରୁଛନ୍ତି । ଗଛର ଛୋଟ ଛୋଟ ଶାଖାମାନ ଭାଙ୍ଗି ଧେନୁମାନଙ୍କୁ ଭୋଜନ ଉପଲବ୍ଧ କରାଉଥିବା ସମୟରେ ଗୋଷ୍ଠର ଅନୁଧାବନ କରୁଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚିନ୍ତଭାବରେ କୁହାଯାଇ ପାରେ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ହାତରୁ ଗୋପପୁରର ସୁମିଷ୍ଟ ଲବଣୀ ଖାଇବାର ଲୋଭ ସେମାନଙ୍କୁ ଗୋଷ୍ଠକୁ ଅନୁଧାବନ କରିବାକୁ ପ୍ରେରିତ କରୁଛି। ନିମ୍ନ ଯୋନିରେ ଜାତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ପୂଣ୍ୟ ଦର୍ଶନ ସୌଭାଗ୍ୟ ଯାହା ସେହି ବନରମାନେ ପାଉଥିଲେ ତା ପାଇଁ ସେମାନେ କେତେ ପୂଣ୍ୟ ସତରେ କରି ନ ଥିବେ?
ଶ୍ରୀହରି ସମସ୍ତ ପାଠକଗଣଙ୍କୁ ନିଜ କୃପାରେ ରଖନ୍ତୁ । ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ।
Thursday, 13 June 2019
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା ୩
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା ୩
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ନୀଳ କାୟା ଶ୍ରମ ଝାଳେ ଆଚ୍ଛାଦିତ,
ନୀଲୋତ୍ପଳେ ହୋଇଛି କି ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ଗଚ୍ଛିତ।
ରବିଙ୍କ ସୁନେଲି କର ତହିଁ ହୋଇ ବିଛୁରିତ,
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୌମ୍ୟ ଆଭାକୁ କରୁଛି ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଭୂତ।
ଗୋ ବୃନ୍ଦଙ୍କ ଆଗୁସାରେ ଦେଖି ସେ ଜଗତନାଥ,
ମନେ ହୁଏ ମୁକ୍ତା ମାଳେ ନୀଳ ମଣିଟି ସଜ୍ଜିତ।
କି ଅବା ତାରାଙ୍କ ମଧ୍ୟେ ଅଛନ୍ତି ତାରାଜୀବେଶ,
ଅନାୟସେ କରୁଛନ୍ତି ଆଲୋକିତ ଦଶଦିଶ ।
ବିଭୁଙ୍କର ପଦ ସ୍ପର୍ଶେ ହୋଇ ଧରା ଆହ୍ଲାଦିତ,
ବକ୍ଷରୁ କରୁଛି ରେଣୁ ଗଗନକୁ ଉତକ୍ଷେପିତ ।
ରଜ ହସ୍ତେ ଭକ୍ତ ଏଠି ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କୁ ସ୍ପର୍ଶ ଉଦ୍ୟତ
ଆବେଗ ଆତୁରେ କରେ ତାଙ୍କୁ ଧୁଳି ଧୂସରିତ ।
ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ହରି ଧୂଳିକୁ ଚନ୍ଦନ ମତ,
ଭକ୍ତ ପ୍ରଭୁ ସ୍ନେହ ସତେ ମୋହର ଭାବନାତୀତ।
ଆବେଗ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତର ଅର୍ଘ୍ୟରୁ ମହତ-ତର
ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନାଠୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନେତ୍ରର ଶରଧା ଧାର।
କୃଷ୍ଣଙ୍କର କାୟା ଉପରେ ଶ୍ରମ ଜନିତ ସ୍ଵେଦ ବିନ୍ଦୁ ମାନେ ନୀଲୋତ୍ପଳ ଉପରେ ଜମି ଯାଇଥିବା ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ଭଳି ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଛନ୍ତି। ଭାସ୍କରଙ୍କର ସୁନେଲି କୋମଳ କିରଣ ସେହି ଗୋଲ ଗୋଲ ମୋତି ମାନଙ୍କ ଉପରେ ପଡି ବିଛୁରିତ ହୋଇ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ଆଭାକୁ ଜାଜୁଲ୍ୟମାନ କରୁଛି। ଗୋବୃନ୍ଦର ଆଗୁସାର କରୁଥିବା କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମାନେ ହୁଏ, ଧବଳ ମୁକ୍ତାର ମାଳ ଭିତରେ ନୀଳମଣିଟିଏ ଖଞ୍ଜା ହୋଇଛି। ଏମିତି ମନେ ହେଉଛି ସତେ କି, ତାରାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଚନ୍ଦ୍ର ବିରାଜମାନ ହୋଇ ଦଶ ଦିଗକୁ ଆଲୋକିତ କରୁଛନ୍ତି। ଧରଣୀ ମାତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପଦସ୍ପର୍ଶରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଗଗନକୁ ଧୁଳି ଫୋପାଡୁଛି। ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ଧରଣୀ ନିଜର ଧୁଳି ହାତରେ ତାଙ୍କୁ ଛୁଇଁବାର ଆବେଗରେ ଆତୁର ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ଧୁଳି ଧୂସରିତ କରୁଛି । ଶ୍ରୀହରି ସେହି ଧୂଳିକୁ ନ ଝାଡି ଚନ୍ଦନ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ମୋ ଭଳି ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଓ ଭକ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିଦ୍ୟମାନ ସେ ସ୍ନେହ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅଚିନ୍ତନୀୟ। ଜଣେ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତର ଆବେଗ, ତାର ଅର୍ପଣ ଠାରୁ ଅଧିକ ମହତ୍ବପୂର୍ଣ । ବହୁବିଧ ଉପଚାରରେ କରାଯାଉଥିବା ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନାଠାରୁ, ଭକ୍ତି ଭାବରେ ଭକ୍ତ ନୟନରୁ ବହୁଥିବା ଲୁହ ଧାରଟିଏ ଅଧିକ ମହତ୍ବପୂର୍ଣ । ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ନୀଳ କାୟା ଶ୍ରମ ଝାଳେ ଆଚ୍ଛାଦିତ,
ନୀଲୋତ୍ପଳେ ହୋଇଛି କି ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ଗଚ୍ଛିତ।
ରବିଙ୍କ ସୁନେଲି କର ତହିଁ ହୋଇ ବିଛୁରିତ,
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୌମ୍ୟ ଆଭାକୁ କରୁଛି ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଭୂତ।
ଗୋ ବୃନ୍ଦଙ୍କ ଆଗୁସାରେ ଦେଖି ସେ ଜଗତନାଥ,
ମନେ ହୁଏ ମୁକ୍ତା ମାଳେ ନୀଳ ମଣିଟି ସଜ୍ଜିତ।
କି ଅବା ତାରାଙ୍କ ମଧ୍ୟେ ଅଛନ୍ତି ତାରାଜୀବେଶ,
ଅନାୟସେ କରୁଛନ୍ତି ଆଲୋକିତ ଦଶଦିଶ ।
ବିଭୁଙ୍କର ପଦ ସ୍ପର୍ଶେ ହୋଇ ଧରା ଆହ୍ଲାଦିତ,
ବକ୍ଷରୁ କରୁଛି ରେଣୁ ଗଗନକୁ ଉତକ୍ଷେପିତ ।
ରଜ ହସ୍ତେ ଭକ୍ତ ଏଠି ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କୁ ସ୍ପର୍ଶ ଉଦ୍ୟତ
ଆବେଗ ଆତୁରେ କରେ ତାଙ୍କୁ ଧୁଳି ଧୂସରିତ ।
ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ହରି ଧୂଳିକୁ ଚନ୍ଦନ ମତ,
ଭକ୍ତ ପ୍ରଭୁ ସ୍ନେହ ସତେ ମୋହର ଭାବନାତୀତ।
ଆବେଗ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତର ଅର୍ଘ୍ୟରୁ ମହତ-ତର
ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନାଠୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନେତ୍ରର ଶରଧା ଧାର।
କୃଷ୍ଣଙ୍କର କାୟା ଉପରେ ଶ୍ରମ ଜନିତ ସ୍ଵେଦ ବିନ୍ଦୁ ମାନେ ନୀଲୋତ୍ପଳ ଉପରେ ଜମି ଯାଇଥିବା ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ଭଳି ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଛନ୍ତି। ଭାସ୍କରଙ୍କର ସୁନେଲି କୋମଳ କିରଣ ସେହି ଗୋଲ ଗୋଲ ମୋତି ମାନଙ୍କ ଉପରେ ପଡି ବିଛୁରିତ ହୋଇ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ଆଭାକୁ ଜାଜୁଲ୍ୟମାନ କରୁଛି। ଗୋବୃନ୍ଦର ଆଗୁସାର କରୁଥିବା କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମାନେ ହୁଏ, ଧବଳ ମୁକ୍ତାର ମାଳ ଭିତରେ ନୀଳମଣିଟିଏ ଖଞ୍ଜା ହୋଇଛି। ଏମିତି ମନେ ହେଉଛି ସତେ କି, ତାରାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଚନ୍ଦ୍ର ବିରାଜମାନ ହୋଇ ଦଶ ଦିଗକୁ ଆଲୋକିତ କରୁଛନ୍ତି। ଧରଣୀ ମାତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପଦସ୍ପର୍ଶରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଗଗନକୁ ଧୁଳି ଫୋପାଡୁଛି। ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ଧରଣୀ ନିଜର ଧୁଳି ହାତରେ ତାଙ୍କୁ ଛୁଇଁବାର ଆବେଗରେ ଆତୁର ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ଧୁଳି ଧୂସରିତ କରୁଛି । ଶ୍ରୀହରି ସେହି ଧୂଳିକୁ ନ ଝାଡି ଚନ୍ଦନ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ମୋ ଭଳି ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଓ ଭକ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିଦ୍ୟମାନ ସେ ସ୍ନେହ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅଚିନ୍ତନୀୟ। ଜଣେ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତର ଆବେଗ, ତାର ଅର୍ପଣ ଠାରୁ ଅଧିକ ମହତ୍ବପୂର୍ଣ । ବହୁବିଧ ଉପଚାରରେ କରାଯାଉଥିବା ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନାଠାରୁ, ଭକ୍ତି ଭାବରେ ଭକ୍ତ ନୟନରୁ ବହୁଥିବା ଲୁହ ଧାରଟିଏ ଅଧିକ ମହତ୍ବପୂର୍ଣ । ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ।
Friday, 7 June 2019
ज़हर की फ़सल
कुछ भटके हुए लोग दोनों तरफ हैं,
इधर भी और उधर भी,
देश को बाँटने वाले नेता हर तरफ़ है,
यहाँ भी और वहाँ भी।
दर्द यह नहीं है की कुछ लोग,
देश को धर्म और जाती के नाम पर बांटते हैं ,
सवाल यह भी नहीं की वे
ज़हर की फ़सल क्यूँ कर उगाते हैं।
पीड़ा तो यह है की कुछ पढ़े लिखे लोग,
उनके बहकावे में आ जाते हैं,
जिन हाथों से देश को दिशा की उम्मीद रहती है,
वे इन फसलों को सींचते रहते हैं।
Note...Recently I join tweeter and to my utter surprise I see learned people indulge in bitter argument over castes and religions. India is multicultural nation and its varied nature is its unique beauty. Certainly some vested interest would create emotional issues. But why we learned people? Why shouldn't we ignore such people if we don't dare to oppose them? If we can't spread love and brotherhood, why should we encourage hate politics? How will we build a beautiful India? Come on, be positive and do positive.
इधर भी और उधर भी,
देश को बाँटने वाले नेता हर तरफ़ है,
यहाँ भी और वहाँ भी।
दर्द यह नहीं है की कुछ लोग,
देश को धर्म और जाती के नाम पर बांटते हैं ,
सवाल यह भी नहीं की वे
ज़हर की फ़सल क्यूँ कर उगाते हैं।
पीड़ा तो यह है की कुछ पढ़े लिखे लोग,
उनके बहकावे में आ जाते हैं,
जिन हाथों से देश को दिशा की उम्मीद रहती है,
वे इन फसलों को सींचते रहते हैं।
Note...Recently I join tweeter and to my utter surprise I see learned people indulge in bitter argument over castes and religions. India is multicultural nation and its varied nature is its unique beauty. Certainly some vested interest would create emotional issues. But why we learned people? Why shouldn't we ignore such people if we don't dare to oppose them? If we can't spread love and brotherhood, why should we encourage hate politics? How will we build a beautiful India? Come on, be positive and do positive.
Wednesday, 5 June 2019
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା୨
ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଶିଖରରୁ ମୃଦୁ ମନ୍ଦ ସମୀର,
ହରି ତନୁ ଚୁମ୍ବନକୁ ହୋଇଲାଣି ଆତୁର।
ଅପ୍ରକାଶ୍ୟେ ପ୍ରଭୁ ସେବା କାମେ ରତ ବରୁଣ,
ଶ୍ରୀହରି ଶ୍ରମ ଲାଘବେ ପେଷିଛି ସମୀରଣ।
ଉଡାଇ ନେଉଛି ବଳେ ତାଙ୍କ ପୀତ ଉତ୍ତରୀ,
ଅବା ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷଣେ ଏ ପ୍ରୟାସ ତାହାରି।
ମନେହୁଏ ଶିଖି ପୁଛେ ତାର ବଡ ଶରଧା,
ଝିଙ୍କି ନେବା ପାଇଁ ଦେଖ କରୁଅଛି ମସୁଧା ।
ମଧୁବନ ବୃକ୍ଷରାଜି ଶ୍ୟାମ ପ୍ରୀତିରେ ସିକ୍ତ,
ଝୁଙ୍କି ହୋଇ ଝୁଲି ଝୁଲି ହରି ସ୍ପର୍ଶ ଚେଷ୍ଟିତ।
ରହି ଯାଇଁ ଦୂରେ ପତ୍ର ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି,
ଜଡ ଦେହେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତି କାହୁଁ ଏତେ ଆଣନ୍ତି।
ଭ୍ରମରଟି ପୁଷ୍ପ ମଣି କୃଷ୍ଣ ମୁଖ ଭ୍ରମରେ,
ମଧୁ ଆଶେ ଉଡୁଅଛି ହର୍ଷେ ଚଉ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ।
ମଧୁରୁ ମଧୁରତର ସେହି ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର,
ଘଉଡାଇ ଦେଉଅଛନ୍ତି ଦେଇ ସେ ବାମ କର ।
ଯେ ହୃଦେ ଉଦିତ ଆଜି ରବି ହରି ଭାବର,
ଅଚିରେ ପାଉଛି ପ୍ରଭୁ ସେବାର ଅବସର।
ଭକ୍ତ ଆଲ୍ହାଦକୁ ହରି ଧରା ଅବତରଣ,
ପରସ୍ପରେ ତୋଷି ତୁଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁ ଓ ଭକ୍ତଗଣ।
କ୍ରମଶଃ
ହରି ତନୁ ଚୁମ୍ବନକୁ ହୋଇଲାଣି ଆତୁର।
ଅପ୍ରକାଶ୍ୟେ ପ୍ରଭୁ ସେବା କାମେ ରତ ବରୁଣ,
ଶ୍ରୀହରି ଶ୍ରମ ଲାଘବେ ପେଷିଛି ସମୀରଣ।
ଉଡାଇ ନେଉଛି ବଳେ ତାଙ୍କ ପୀତ ଉତ୍ତରୀ,
ଅବା ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷଣେ ଏ ପ୍ରୟାସ ତାହାରି।
ମନେହୁଏ ଶିଖି ପୁଛେ ତାର ବଡ ଶରଧା,
ଝିଙ୍କି ନେବା ପାଇଁ ଦେଖ କରୁଅଛି ମସୁଧା ।
ମଧୁବନ ବୃକ୍ଷରାଜି ଶ୍ୟାମ ପ୍ରୀତିରେ ସିକ୍ତ,
ଝୁଙ୍କି ହୋଇ ଝୁଲି ଝୁଲି ହରି ସ୍ପର୍ଶ ଚେଷ୍ଟିତ।
ରହି ଯାଇଁ ଦୂରେ ପତ୍ର ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି,
ଜଡ ଦେହେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତି କାହୁଁ ଏତେ ଆଣନ୍ତି।
ଭ୍ରମରଟି ପୁଷ୍ପ ମଣି କୃଷ୍ଣ ମୁଖ ଭ୍ରମରେ,
ମଧୁ ଆଶେ ଉଡୁଅଛି ହର୍ଷେ ଚଉ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ।
ମଧୁରୁ ମଧୁରତର ସେହି ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର,
ଘଉଡାଇ ଦେଉଅଛନ୍ତି ଦେଇ ସେ ବାମ କର ।
ଯେ ହୃଦେ ଉଦିତ ଆଜି ରବି ହରି ଭାବର,
ଅଚିରେ ପାଉଛି ପ୍ରଭୁ ସେବାର ଅବସର।
ଭକ୍ତ ଆଲ୍ହାଦକୁ ହରି ଧରା ଅବତରଣ,
ପରସ୍ପରେ ତୋଷି ତୁଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁ ଓ ଭକ୍ତଗଣ।
କ୍ରମଶଃ
Tuesday, 4 June 2019
ଗୋଷ୍ଠ ବାହୁଡା ୧
ଗୋପେ ପହଞ୍ଚି ଧେନୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କଠୁଁ ହେବେ ବିଚ୍ଛନ୍ନ,
ଗୁହାଳେ ରହିବେ ଧେନୁଗଣ ଭୁବନେ ମୋହନ,
ଭାଳି ରଜନୀ ବିଛେଦ ମନ ତାଙ୍କ ମ୍ରିୟମାଣ,
ରହି ନ ପାରେ ଭକ୍ତ ହରିଠୁଁ ଦୂର କିଛି କ୍ଷଣ ।
ବେନି ଚକ୍ଷୁ ଆର୍ଦ୍ର ତାଙ୍କ ବୋହେ ଅଶ୍ରୁ ଧାର ଧାର,
କଳି କେ ପାରିବ ସତେ କି ଯେ କାରଣ ତାହାର,
ପ୍ରେମାଶ୍ରୁ ବା ବିରହ ଲୋତକ ତାହା କି ପ୍ରକାର,
ଆତ୍ମାର ପରମ ସହ ସେ ଯେ ବନ୍ଧନ ସୁନ୍ଦର ।
ରହି ଯାଇଁ ପଛେ ବତ୍ସା କଲେ ଅକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ,
ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ସମ୍ମୁଖେ ସମାନ ସବୁ ପ୍ରାଣୀ ଜନ
ହାଣି ବାଙ୍କ ଚାହାଣି ବତ୍ସାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋହନ,
ପାଇ ଧ୍ୟାନ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ହେଲା ବତ୍ସାଙ୍କର ମନ ।
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ, ତାହାଙ୍କ ଚାହାଣି, ଧ୍ୟାନ,
କ୍ଷୁଦ୍ର ଆତ୍ମାର ଏଥୁ ଉତ୍ତାରୁ କି ବା ପ୍ରୟୋଜନ,
ସେ ଧେନୁ, ସେ ବତ୍ସାଗଣ ଅବା କଲେ କିସ ପୂଣ୍ୟ,
ଭାବି କି ପାରେ ପ୍ରଦୀପ୍ତ, ତୁଚ୍ଛ ଅଭକ୍ତ ନଗଣ୍ୟ ।
ଗୁହାଳେ ରହିବେ ଧେନୁଗଣ ଭୁବନେ ମୋହନ,
ଭାଳି ରଜନୀ ବିଛେଦ ମନ ତାଙ୍କ ମ୍ରିୟମାଣ,
ରହି ନ ପାରେ ଭକ୍ତ ହରିଠୁଁ ଦୂର କିଛି କ୍ଷଣ ।
ବେନି ଚକ୍ଷୁ ଆର୍ଦ୍ର ତାଙ୍କ ବୋହେ ଅଶ୍ରୁ ଧାର ଧାର,
କଳି କେ ପାରିବ ସତେ କି ଯେ କାରଣ ତାହାର,
ପ୍ରେମାଶ୍ରୁ ବା ବିରହ ଲୋତକ ତାହା କି ପ୍ରକାର,
ଆତ୍ମାର ପରମ ସହ ସେ ଯେ ବନ୍ଧନ ସୁନ୍ଦର ।
ରହି ଯାଇଁ ପଛେ ବତ୍ସା କଲେ ଅକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ,
ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ସମ୍ମୁଖେ ସମାନ ସବୁ ପ୍ରାଣୀ ଜନ
ହାଣି ବାଙ୍କ ଚାହାଣି ବତ୍ସାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋହନ,
ପାଇ ଧ୍ୟାନ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ହେଲା ବତ୍ସାଙ୍କର ମନ ।
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ, ତାହାଙ୍କ ଚାହାଣି, ଧ୍ୟାନ,
କ୍ଷୁଦ୍ର ଆତ୍ମାର ଏଥୁ ଉତ୍ତାରୁ କି ବା ପ୍ରୟୋଜନ,
ସେ ଧେନୁ, ସେ ବତ୍ସାଗଣ ଅବା କଲେ କିସ ପୂଣ୍ୟ,
ଭାବି କି ପାରେ ପ୍ରଦୀପ୍ତ, ତୁଚ୍ଛ ଅଭକ୍ତ ନଗଣ୍ୟ ।
Monday, 3 June 2019
You stunned me yet again,
You stunned me yet again,
With your actions,
Maybe you know their justification,
But I don't find a reason.
Yes, I am in distress, confused,
I feel very bad,
Not because, I am alone,
Also not because you are gone,
But because a misunderstanding creeps into your mind,
And our pious journey on the path of eternity is disturbed.
No blame game from me,
Its an occasion of introspection for me,
Maybe you are right and I am wrong,
Maybe my philosophy of life is faulty.
Yet I always come strong,
On adverse situations.
I have a tendency to use sorrow,
As a ladder to reach divinity,
A habit of making every negative situation,
A tool to achieve purity.
I never mind how the world goes,
I care my steps,
I also try to polish your acts,
As an intimate friend.
Purity of thought and act,
Is all that I desire, I expect.
I didn't ever deviated,
Did I, in my words and deeds?
Because I know,
This much would make us reach Him,
Inch by inch proceeding towards Him,
Is all that I did and encouraged you do.
What else, I ever want?
Give a reply to yourself.
With your actions,
Maybe you know their justification,
But I don't find a reason.
Yes, I am in distress, confused,
I feel very bad,
Not because, I am alone,
Also not because you are gone,
But because a misunderstanding creeps into your mind,
And our pious journey on the path of eternity is disturbed.
No blame game from me,
Its an occasion of introspection for me,
Maybe you are right and I am wrong,
Maybe my philosophy of life is faulty.
Yet I always come strong,
On adverse situations.
I have a tendency to use sorrow,
As a ladder to reach divinity,
A habit of making every negative situation,
A tool to achieve purity.
I care my steps,
I also try to polish your acts,
As an intimate friend.
Purity of thought and act,
Is all that I desire, I expect.
I didn't ever deviated,
Did I, in my words and deeds?
Because I know,
This much would make us reach Him,
Inch by inch proceeding towards Him,
Is all that I did and encouraged you do.
What else, I ever want?
Give a reply to yourself.
Subscribe to:
Posts (Atom)
ଆଜି ପରା ରଥ ଯାତ
https://youtu.be/38dYVTrV964 ଆଜି ପରା ରଥ ଯାତ, ଲୋ ସଙ୍ଗିନୀ ଆଜି ପରା ରଥ ଯାତ ବଡ ଦାଣ୍ଡ ଆଜି ଦିବ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ ଲୋ ରଥେ ବିଜେ ଜଗନ୍ନାଥ। ଏ ଲୀଳାକୁ ଦ...
-
न जाने कितने सपने सजाए कली से हम फूल बने, जो टूटे डाल से किसी दिन तो तेरे चरणों कि धूल बने। न...
-
कब तक रोएगा मन को मार कर, हकीक़त से भाग कर, खयालों में जी कर, एक बार अपने घोंसले से छलांग लगा कर तो देख। खुदा ने तुझे ही क्यूं पंछी बन...
-
Life didn't take a break, All the while when I was on a different state, Do I part ? Do I depart? From you my sweet heart, For a sp...