ଏ ସଂସାର ରୁକ୍ଷ ଆଚରଣ,
ହୁଏନା ମୁଁ ତିଳେ ଦୁଃଖି,
ଆସେ ଯେବେ ଜୀବନେ ଦୁର୍ଦିନ।
ବୋହିଯାଏ ନଦୀ ହୋଇ,
ସେତେବେଳେ ଏ ଦୁଇ ନୟନ,
ଆସ ଯେବେ ତୁମେ ସାଇଁ,
ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ମୋ ବିଦଗ୍ଧ ମନ।
ଏକ ସ୍ଥଳେ ଦୃଢ ମନ,
ଆନ ସ୍ଥଳେ କି ପାଇଁ ନରମ,
ଜାଣିନି ମୋ ବଦ୍ଧ ଜ୍ଞାନ,
ଏ କି ତୁମ ପ୍ରୀତିର ଧରମ?
ଜାଣେନା ମୁଁ ନାରାୟଣ,
ତୁମେ କଣ ମୋତେ ଭଲପାଅ?
ତୁମ ଭାବ ତୁମେ ଜାଣ,
ମୁଁ ଜାଣିମି କେଉଁ ପରି କୁହ ?
No comments:
Post a Comment