ତୋ ପ୍ରୀତିରେ ରସି, ତୋ ଚରଣେ ବସି
ପାଉଛି ଯେବେ ମୁଁ କଷଣ ଏତେ
କାଳିଆ ହେ, କମଳାଙ୍କ ରାଣ ତୋତେ
ମଲା ଗଲା ମଧ୍ୟେ ଗଣି ନେବୁ ଏବେ ମୋତେ।
ଭୁଲି ଯିବୁ କେହି ଥିଲା ଏ ଜଗତେ
ଭଲ ପାଉଥିଲା ପ୍ରାଣ ଭରି ତୋତେ
ଏ ସଂସାରେ ମୋର କେହି ନାହିଁ ପରି
ପଡି ରହିଲି ଯା ଯାତନା ପଥେ
କାଳିଆ ହେ, କମଳାଙ୍କ ରାଣ ତୋତେ
ମଲା ଗଲା ମଧ୍ୟେ ଗଣି ନେବୁ ଏବେ ମୋତେ।
ଅଭିମାନେ ପ୍ରଭୁ ମୋର କହିଲି ଯା କଥା ଏତେ
ଅଜ୍ଞାନୀ ଅବୁଦ୍ଧି ଜାଣି ଧରିବୁ ନାହିଁ ତୁ ଚିତ୍ତେ
ସବୁ କଷଣରୁ ବଡ ଆମ ପ୍ରେମ ଆମ ଐକ୍ଯ
ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ପାଇଁ ଆମର ପ୍ରୀତି ସମ୍ପର୍କ
କାଳିଆ ହେ, କମଳାଙ୍କ ରାଣ ତୋତେ
ତୋ ହୃଦରୁ ଦୂରେ ନ ରଖିବୁ କେବେ ମୋତେ।
No comments:
Post a Comment