ଦେଖ କି ଭାବେ ଗଲି ମୁଁ ସରି,
ଦୁନିଆ ଯାକର କଷ୍ଟ ମୁଁ ଭୋଗିଲି,
ଦିନେ ଧ୍ୟାନ ନ ଦେଲେ ମୁରାରୀ ।
ରାଧା ସଙ୍ଗେ ପ୍ରୀତି କରିଥିଲେ,
ମଥୁରାରୁ ବାହୁଡି ନୋହିଲେ,
ତେମନ୍ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କରି ମୁଁ ଭରଷା,
ବୁଡି ଗଲି ସିନା ଚକ୍ଷୁ ଜଳେ ।
କିନ୍ତୁ ଏ ଲୁହ ରେ ବଡ ସୁଖ,
ପ୍ରତିଫଳିତ ତା ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖ,
ଭବ ବିଭବ ମୋ ଲୋଡା ନାହିଁ ହରି,
ତୁମ ଭାବ ବିଭାବରେ ରଖ ।
No comments:
Post a Comment