ହରି ଧୀମତ୍ତା ପ୍ରଭୂତ,
ଧୀ ରେ ଧରି ସେହି ଧରା ଅଧାରଙ୍କୁ
ହୋଇ ଯିବି ଶୁଦ୍ଧ ପୂତ ।
ଧୃବ ତରା ଭଳି ସ୍ଥିର ରହିଥିବି
ଚାହିଁ ତାର ପଦ୍ମ ପଦ,
ଧ୍ୟାନ କରିବି ମୁଁ ବସି ଅହର୍ନିଶି
ସେ ଲୀଳାଧାର ଗୋବିନ୍ଦ ।
ଧରଣୀ ଉପରେ ଯେତେ ଦିନ ଥିବି
ତାଙ୍କୁ ଗୁଣି ଯିବ ଦିନ,
ଧରିବିନି ଚିତ୍ତେ ସୁଖ ଅବା ଦୁଃଖ
ଯାହା ଦେବେ ମୋ ମୋହନ।
ଧନ ମୋର ସେହି କାଳିଆ ରତନ
ଆଉ ସବୁ ଧନ ତୁଚ୍ଛ,
ଧୃବ ଏକା ତାର ସ୍ନେହର ବନ୍ଧନ
ସଂସାର ବନ୍ଧନ ମିଛ।
No comments:
Post a Comment