କିଆଁ ଛତିଆବଟରେ ହେଲ ଖଡ୍ଗହସ୍ତ ।
ଏଠି ତୁମେ ରୋଷ ବେଶ କୁହ କାହା ପାଇଁ
କୃପାସିନ୍ଧୁ ରୂପ ପ୍ରଭୁ କିଆଁ ଏଠି ନାହିଁ ।
କାହା ବିନାଶକୁ ତୁମେ ଏତେ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ,
ତୁମ ଇଚ୍ଛାଧୀନ ପରା ଏ ସାରା ଜଗତ।
ଯେଉଁ ଦିନ ତୋ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ହେବ ଜଳମଗ୍ନ,
ହୋଇଯିବ ପାପୀଙ୍କ ପାପଘଡା ପୂର୍ଣ,
ସେ ଦିନ ଆସିବ ତୁମେ ଏ ଛଟିଆବଟ,
କରିବାକୁ ସ୍ଵହସ୍ତରେ କଳି କାଳ ଅନ୍ତ।
ସତ୍ୟ ଯୁଗ ଏହି ଠାରୁ ହେବ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ,
ତୁମ ଆଗମନ ପାଇଁ ଭକ୍ତେ ଉତ୍କଣ୍ଠିତ,
ହେଲେ ହରି ତୁମର ଏ ରୂପଟି ଅଦ୍ଭୁତ,
କୋମଳ ମନ ମୋହର ହୁଏ ଭିତତ୍ରସ୍ତ।
No comments:
Post a Comment