ରହିଛି ମୁଁ ତୋ ସରଣୀ ଚାହିଁ,
ପ୍ରୀତି ଦଗ୍ଧା, ଲୁହସ୍ନାତା,
ହୀନିମାନି ମୁଁ ତୋ ନୀଳକଇଁ।
କହିଥିଲୁ ଆସିବୁ ନଭେ,
କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ବିତିଗଲା ପରେ,
ଭୁଲିଲୁ କେମିତି ସେ କଥା,
ମୋ ବ୍ୟଥା ତୁ ଏଡ଼େ ସହଜରେ ।
କେତେ ଅବା ବାକି ମୋର ପ୍ରାଣ,
ମୋ ଦିନ ଏ ସଂସାର ବକ୍ଷ୍ୟରେ,
ଝଡି ଯିବି ଅଦିନେ ଅଚିରେ,
ଝୁରି ଝୁରି ମୁଁ ତୋ ବିରହରେ ।
No comments:
Post a Comment