ବଡ କରୁଣା ତୋର,
ଅଳଙ୍କୃତ କରି ସେଥିରେ
ଅନେକ ଉପହାର ।
କି ଦେଇ ସୁଝିବି ତୋ ଋଣ
ବୁଦ୍ଧି ପାଉନି କିଛି,
ନଗଣ୍ୟ ନିଉନ ମଣିଷ
ମୋ ଠାରେ କିସ ଅଛି ।
ଶରଧା ଦୀପଟି ଜାଲିଛି
ଦେଇ ଲୁହ ତଇଳ,
ବିଶ୍ଵାସ ସଳିତା ଜଳେଇ
ଆହେ ନୀଳ ଶଇଳ।
ଜଳିକି ଜାଳିବି ଏ ଦୀପ
ପ୍ରଭୁ ତୋହରି ପାଇଁ,
ଲିଭିଯିବା ଯାକେ ଥିବି ମୁଁ
ଜଗା ତୋ ମୁଖ ଚାହିଁ ।
No comments:
Post a Comment