ତେବେ ହିଁ ତ ହେବି ହରି ତୁମ ପ୍ରିୟପାତ୍ର।
ଜାବୁଡି ଧରି ରଖିବି ସଦା ସତ୍ୟ ପଥ,
ହାରି ଅସାର ସଂସାରୁ ଜିଣିବି ତୋ ଚିତ୍ତ ।
କରିବି ତୋ ମନ ଚାହିଁ ସଦା ପୂଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ,
ପୀଡା ସହି ଗାଇ ଯିବି ତୋ ଲୀଳା ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ।
ତୃଣ ଠାରୁ ଊଣା ମୋର ନିଉନ ଜୀବନ,
ତୋ ବିଶାଳ ବିସ୍ତାରକୁ କରିବ କଳନ ।
ପାଇବି କି ନ ପାଇବି ତୋତେ ଏ ଜୀବନେ,
ଏ ତୁଚ୍ଛ ଭାବନା କେବେ ନ ଆଣିବି ମନେ।
ତୁମ ଠାରେ ଆସ୍ଥା ହରି ତୁମେ ମୋ ସନ୍ତୋଷ,
ଦିଅ ଅକ୍ଷୟ ଭଗତି ଭାବ ଏତିକି ମୋ ଆଶ।
No comments:
Post a Comment