ବରଷରେ ଥରେ,
ବିଜେ କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ।
ସେ ନିଆରା ଲୀଳା,
ତାର ଚକାଡୋଳା,
ଦେଖିବାକୁ ରୁଣ୍ଡ ଭକ୍ତ ।
ଭାବର ଠାକୁର,
ସେ ସଂସାର ସାର,
ଦେଖି ଭକ୍ତ ଦୃଦ ତୃପ୍ତ।
ବିଦଗ୍ଧ ତା ମନ,
ଭିଜା ତା ନୟନ,
ଜୀବନ ତା ଉଦ୍ଭାସିତ।
ଏ କଳି କାଳରେ,
ସାଗର କୂଳରେ,
ତୁମେ ହେଲ ଆବିର୍ଭୂତ।
ପତିତ ତାରଣ,
ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ,
କାରଣେ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ ।
No comments:
Post a Comment