ଧୂଳିକଣାଟିଏ ମୁଁହିଁ,
ଅକାରଣ ଭାବି, କେଉଁ ଅବେଳରେ,
ମୋତେ ଝାଡି ଦେବ ନାହିଁ ।
କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମ, ସାଧନା ସଘନ,
ପରେ ସାଧୁ ରହେ ଯହିଁ,
ବିନା ଭକତିରେ, ବିନା ସୁକୃତରେ,
ରହିଛି ସେଠାରେ ମୁଁହିଁ ।
ବିଶାଳ ତୋ ଚିତ୍ତ, ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ,
ତୋ କରମ ତୋତେ ଜଣା,
ପତିତ ଉଦ୍ଧାର, ପାଇଁ କର୍ମ ତୋର,
ତୋ ଅହେତୁକୀ କରୁଣା ।
ମୁଁ ନିଉନ ପ୍ରାଣ, ସାର୍ଥକ ଜୀବନ,
ସେ ବୈକୁଣ୍ଠେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ।
ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ମୋ ମନ, ତୋ ଧ୍ୟାନେ ମଗନ,
ଆଉ କିଛି ମାଗୁନାହିଁ ।
No comments:
Post a Comment