ଏତେ କିଆଁ ମନେ ପଡ଼ୁଛ,
ହୃଦୟେ ବିରାଜ, ହୋଇ ଦେବରାଜ
ନୟାନରୁ ବୋହି ଚାଲିଛ।
ଭଲ ପାଇବାର, ଅଶ୍ରୁ ଉପହାର,
କିଆଁ ତୁମେ ମୋତେ ଦେଇଛ,
ମୁଁ ଜାଣିବି କେହ୍ନେ, ଅଳପ ଅକଲ
ତୁମେ ସିନା ଏକା ଜାଣିଛ।
ବିଚିତ୍ର କର୍ମା ହେ, ମୋ ମନଟି କୁହେ,
ଯାହା ବି ଭିଆଣ କରିଛ,
ସବୁଥିରେ ମୋର, କଲ୍ୟାଣ କାମନା,
ଲୁକାୟିତ କରି ରଖିଛ ।
No comments:
Post a Comment