ତୋ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ଧନେ,
ହେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ।
ଶୁଣି ମୋର ଅରଜ,
ବଢାଇ ବେନି ଭୁଜ,
ତୋଳି ନିଅ ହେ ଗୋପାଳ।
ତୋ ସ୍ନେହେ ହୋଇ ଭୋଳ
ଛିଡୁ ମାୟା ଶୃଙ୍ଖଳ,
ଆତ୍ମାରେ ନ ରହୁ ଦୋଷ।
ରମୁଁ ସଦା ମୋ ଚିତ୍ତ ,
ତୋ ଲୀଳା ଧ୍ୟାନ ପଥ,
ହରି ମୋ ସର୍ବ କଳ୍ମଷ।
ମନେ ନାହିଁ ମୋ ଭୋକ,
ଭୋଗିବି ଭବ ସୁଖ,
ତୁମ ସ୍ନେହରେ ମୋ ମନ।
ସ୍ଵର୍ଗ ନୁହେଁ ମୋ ଲକ୍ଷ୍ୟ
ଲୋଡା ନାହିଁ ମୋ ମୋକ୍ଷ
ତୋ ପଦ ସେବୁ ଏ ପ୍ରାଣ।
ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ.. ଶୁଦ୍ଧଭକ୍ତ ମୋକ୍ଷ ଚାହେଁ ନା, ସ୍ଵର୍ଗ ସୁଖ ବା ଭବ ସୁଖ ମାଗେ ନା, ତାର ପ୍ରଭୁ ପଦ ସେବା କରିବା ସୁଯୋଗ ଅର୍ଥାତ ପରମଭକ୍ତପଦରେ ଆଶା ଥାଏ।
No comments:
Post a Comment